Een regionale zorginstelling vroeg mij om hulp. Hoe kwam het toch dat hun verzuimcijfer bleef stijgen? De HR manager had wel een onderbuikgevoel, maar wilde dat graag toetsen. Of ik eens kritisch kon kijken naar het verzuim en de bijkomende kosten. Niet te ingewikkeld, liever kort en krachtig.

 

Aan de slag

Ik dook in de verzuimcijfers van de afgelopen drie jaar en hield een aantal verzuimdossiers tegen het licht. Tijdens interviews bevroeg ik stakeholders over de opvallendheden die ik vond. Wat zagen zij in de praktijk? Herkenden zij mijn bevindingen? En wat bleek… Praktijk en theorie lagen soms mijlenver uit elkaar.

 

Tijd voor actie

De bevindingen die ik deed, verzamelde ik in een overzichtelijk verslag. Bestaande uit één A4 met de opvallendste zaken en de gevolgen voor het dagelijks werk. En een onderliggend rapport met alle bevindingen en aanbevelingen. Quick wins als het juist registeren van gedeeltelijke arbeidsgeschiktheid/werkhervatting. Maar ook zaken die effect hebben op de lange termijn. Zo bleek bijvoorbeeld dat er heel verschillende visies op verzuim bestaan binnen de organisatie. Maar ook op het functioneren van de bedrijfsarts was het nodige aan te merken. Tijdens de nabespreking vroeg ik de HR manager wat hij van mijn analyse vond? “Verschrikkelijk! Maar ik ben er heel blij mee.

 

Het resultaat

Ook de Raad van Bestuur is geschrokken van de geschetste situatie! Dat actie en urgentie nodig waren, was bij hen direct duidelijk. Groen licht daarom om in actie te komen. Er is ondertussen een vacature gesteld voor een verzuimconsulent, om snel ‘puin te ruimen’. Die gaat zichzelf dubbel en dwars terug verdienen! Daarnaast is een ‘heidag’ gepland om met verschillende stakeholders verzuimvisie en -beleid te herdefiniëren. Met de bedrijfsarts heeft een pittig gesprek plaatsgevonden over zijn rol in het geheel. Daarbij is voor het eerst een SLA afgesproken, die er bovendien niet om liegt.
Kortom: het bruist nu in deze organisatie. Met als doel: verzuimreductie en meer handen terug aan het bed!