Deze organisatie vroeg mij om advies bij het Eigenrisicodragerschap WGA. Vijf jaar geleden hadden zij gekozen voor het eigenrisicodragerschap, vooral vanwege de financiële voordelen. Maar inmiddels vroegen zij zich af of het nog wel zo gunstig was, aangezien de jaarlijkse kosten sindsdien alleen maar waren gestegen.

Aan de slag

Ik begon met een inventarisatie van de actuele situatie. Het werd me snel duidelijk dat veel mogelijkheden onbenut bleven. Jaarlijks werd berekend hoeveel geld er aangevuld moest worden in de WGA-voorziening en nieuwe WIA-beschikkingen werden netjes opgeslagen. En dat was het… Ik analyseerde de WGA-dossiers. Waar was restverdiencapaciteit onbenut gelaten? Waar leek herbeoordeling zinvol?

Tijd voor actie

We herijkten de beweegredenen voor het ERD-schap. Het ging niet alleen om financieel voordeel, maar ook om goed werkgeverschap: hulp bieden en goed zorgen voor (ex-)werknemers met een WGA-uitkering. Zorgen dat deze mensen een zo goed mogelijke positie in de maatschappij behielden met een bijpassende WIA-uitkering. Samen met iedere WGA-gerechtigde maakten de werkgever en ik een plan. Daarin zochten we steeds de balans tussen belastbaarheid, werk/re-integratie en uitkering voor de werknemer en de kosten en besparingen voor de werkgever. En met succes!

Het resultaat

Via herbeoordelingen werd een aantal WGA-uitkeringen omgezet in een IVA-uitkering. Een aantal andere werknemers met WGA-uitkering startte via de bedrijfsarts met herstelinterventies. En weer een andere groep ging met ondersteuning (op weg) naar ander betaald werk of vrijwilligerswerk. Dankzij deze maatregelen, en een duidelijk plan van aanpak, steeg de WGA-voorziening niet meer met 20-25% zoals in voorgaande jaren maar blijft deze tegenwoordig stabiel. Er is niet meer alleen sprake van instroom maar ook van uitstroom naar arbeid of IVA. Een nieuwe balans is bereikt.