Casemanagement re-integratie

 

Een 50-jarige vrouw was 20 uur per week werkzaam als schoonmaakster bij een grote zorgorganisatie. Ze had al enige tijd fysieke klachten. Om uitval te voorkomen maakte ze afspraken met de werkgever over aangepast werk, maar nog voordat deze doorgevoerd konden worden viel ze uit. “Ik kan niet meer!” gaf ze aan.

 

Aan de slag

Op verzoek van de werkgever pakte ik deze casus op. Mevrouw had diverse fysieke en mentale klachten en ondanks haar motivatie om te werken strandde elke re-integratiepoging. Na een analyse van de situatie, een overleg met de bedrijfsarts en een keukentafelgesprek met mevrouw stelde ik een plan van aanpak op. Mevrouw wilde graag beter worden en weer aan het werk. Haar werkgever wilde graag meer duidelijkheid. Kan ze nog werken? Hoe lang moet vervanging geregeld worden? Welke acties worden van hem verwacht en welke kosten komen daarbij kijken?

 

Tijd voor actie

Ik sprak met de bedrijfsarts over mogelijkheden om de inzetbaarheid van mevrouw te vergroten. En ik sprak met mevrouw en haar partner over haar rechten en plichten bij verzuim en haar persoonlijke financiële perspectief. Een emotioneel maar verhelderend gesprek. Met deze informatie ‘op zak’ ondersteunde ik mevrouw en haar werkgever bij het opstellen van een gezamenlijk plan van aanpak. Hierin was niet alleen ruimte voor de ‘Poortwachter-verplichtingen’ – zo startte mevrouw, op kosten van de werkgever, met een interventie om beter met haar klachten om te leren gaan. Met het uitgewerkte plan van aanpak wisten alle partijen waar ze aan toe waren en welke organisatorische en financiële afwegingen ze moesten maken.

 

Het resultaat

Het lukte mevrouw ondanks haar inspanningen niet de inzetbaarheid te vergroten. Ze had wel geleerd haar situatie te accepteren. Samen met de werkgever heb ik gezocht naar mogelijkheden voor stapsgewijze opbouw van werk en er is een jobcoach ingeschakeld. Helaas lukte het uiteindelijk niet passend werk te vinden voor mevrouw. Dat klinkt niet positief. Maar dankzij alle geleverde inspanningen was duidelijk dat de belastbaarheid van mevrouw een duurzaam karakter had, waardoor zij in aanmerking kwam voor een IVA-uitkering. Voor mevrouw én de werkgever was dit financieel gezien de gunstigste uitkomst.